New blog after almost 6 months! However, I am sure that you will be pleasantly surprised to read it and watch the songs presented herein. Please do leave your comments and forward in your circles. Thank you.
Sudhir Phadke alias Babuji as a Composer and Singer is a household name in Maharashtra. His compositions and singing of Geet Ramayan (a series of 56 songs in Marathi penned by the legendary poet Gajanan Digambar Madgulkar depicting the life of Lord Ram, which was broadcast live on Pune Aakashvani in 1955) is hugely popular till date amongst the Maharashtrians across the world.
However, little that we know that Sudhir Phadke had also composed music for Hindi films for almost 16 years from 1946 to 1962! In today's blog, I have tried to explain Babuji's life and also his work in Hindi films.
Around 100 years back, Kolhapur was known to be a city of people who loved music and films. The local folk music forms like Povada, Laavani along with traditional Natya Sangeet (songs from the Marathi theatrical shows) and Mehfils portraying all forms of Indian Classical music used to be the musical fest for people of Kolhapur throughout the year.
Guru Pt. Vamanrao Padhye
Ram Phadke was born in such a musical city of Kolhapur on 25th July 1919. He started learning the Hindustani Classical music at a very young age under the able guidance of his Guru Pandit Vamanrao Padhye. Ram was so talented that in a very short span of time he mastered the art of singing the notation (the Sa-Ra-Ga-Ma) of the singer's lyrics.
Due to the poor financial condition of his family, Ram had to start the Vocal training classes and a small group which used to perform music at various Ganesh festivals. Ram's compositions became popular. During this time, his friend Mr. N. N. Deshpande changed his name from Ram to Sudhir Phadke. Later, his fans started fondly calling him as Babuji, a pet name that stuck to Sudhir Phadke forever thereafter.
Babuji's first public vocal performance was in Miraj in 1931, he was barely 12 years old then! At the age of 18 in 1937, Babuji performed for the first time for Bombay (now Mumbai) Radio. Between 1939-41, Babuji had to undertake a tour of different states like Bihar, Punjab, Rajasthan and Bengal. He enriched his musical knowledge by listening to various forms of music from these states. While in Calcutta (now Kolkata), he worked for a Recording company. He had the fortune of listening to gramophone records of the legendary singer Kundanlal Saigal. Babuji also tried to learn on his own from his idols like Saigal, Hirabai Badodekar and Balgandharva. Babuji had his first opportunity to record a song for H. M. V. and sing it himself! The year was 1941.
11th February 1946 was the day when Babuji experienced the turning point of his life when he was invited by the famous Prabhat Film Company to work with them as a Music Composer. "Gokul" (1946) was his first movie as a composer. What an irony it is that the composer whose major career is in Marathi, a Hindi film happened to be his first film!
In the same year, Pradip Pictures invited Babuji to compose music jointly with Snehal Bhatkar for their upcoming movie "Rukmini Swayamvar". The famous singer of those time - Lalita Deulkar - had sung 4 songs in this film. Sudhir Phadke later married to Lalita Deulkar.
Babuji composed for Prabhat yet again in 1947 for their film "Aage Badho", wherein Khursheed, another famous singer of those times, sung for Babuji for the first time. The legendary singers Mohammad Rafi and Manna Dey also had their first songs for Babuji in this film.
Later, Babuji worked for several mythological movies like "Seeta Swayamvar" (1948), "Jai Bheem", "Maya Bazar" and "Sant Janabai" (1949) and "Ram Pratigyaa" and "Shrikrishna Darshan" (1950). It was the movie "Sant Janabai" in which the legendary singer Lata Mangeshkar had her first song recorded for Babuji. The pair gave no. of great songs later. Lata ji has sung 32 songs for Babuji in Hindi which is around 20% of Babuji's Hindi compositions!
From 1951 onwards, Babuji's Hindi compositions saw the golden period in his career in Hindi films. The films like "Malati Madhav" (1951), "Muraliwala" (1951), "Ratnaghar" (1955), "Sajni" (1956) all had great songs. Cut to 1962, Sudhir Phadke gave probably the best of his compositions in the film "Bhabhi Ki Choodiyan" starring Meena Kumari. It had 8 songs sung by Lata, Asha Bhosale and Mukesh, and almost all were hit. The song "Jyoti Kalash Chhalake" by Lata is remembered by audience till date.
Between the years 1946 and 1962, Babuji was parallelly working both for Marathi and Hindi cinemas. In these 16 years, he composed for 18 Hindi and 47 Marathi films i.e. total 65 films in 16 years, i.e. approx. 4 films per year! And while working as a composer, he also had his singing career going at great guns.
There are not many composers who could sing well. E.g. Anil Biswas, Madan Mohan, C. Ramchandra, S. D. Burman, R. D. Burman and Hemant Kumar were all great composers but average singers except Hemant Kumar. Their work as singers is also far less as compared to Hemant Kumar or Babuji. Babuji's greatness as a Composer-Singer lies in the statistics presented below and the quality he could consistently deliver in his career.
As a Music Composer:
As a Singer:
Having said this, it is sadly true that Babuji could not achieve the kind of success in Hindi films compared to his contemporary musicians who were perhaps more talented, gifted in understanding the demands of the Hindi cinema.
Extremely beautiful composition based on Raag Yaman MUST LISTEN
"Daraar" (1972) was the last Hindi film composed by Babuji. In 1987, he was invited to compose the background music for the film "Sher Shivaji" produced by the then Maharasthtra State Government.
Babuji received number of awards in recognition of his work as a composer. He was awarded as the Best Composer by SurSingar Sansad twice - first for the film "Bhabhi Ki Choodiyan" in 1968 and then in 1970 for the Marathi film "Mumbaicha Jaavai". The Maharashtra State Government awarded him with the prestigious Lata Mangeshkar Puraskaar in the year 2001.
Sudhir Phadke died of old age after a brief illness on 20th July 2002 in Mumbai.
Today, presenting below some of his best compositions and songs sung by him. It would perhaps help you understand the greatness of the Composer-Singer Sudhir Phadke.
1) Gop Sab Banmala Pucha Hari Kaha Gaye - Sant Janabai (1949) - Lata Mangeshkar - Lyricist Pt. Narendra Sharma
Babuji composed almost every form of music like Khayal, Devotional, Laavani, Romantic songs, Classical based songs and Raagmala, but mostly in Marathi. This particular song is a beautiful devotional song sung by Lataji in equally serene, pure voice. This is the first of the 32 songs Lata ji recorded under the direction of Babuji.
2) Prabhat Vandana Kare Jaago Re Hare - Sant Janabai (1949) - Manna Dey - Lyricist Pt. Narendra Sharma
This is the title song of the movie. Manna Dey sung total 4 songs with Babuji, this is the best of his songs. It's a bhajan rendered in the early morning hours at the temple. Hence, the composition is extremely soft, gives us a feeling of complete surrender to the almighty. Manna Dey's low pitch voice and rendering has only enhanced the quality of the composition.
3) Baandh Preeti Phool Dor - Malti Madhav (1951) - Lata Mangeshkar - Lyricist Pt. Narendra Sharma
Given below are the 2 versions of this song - one original by Lata and the other one by the composer himself from a program on Doordarshan. The song is based on Raag Jai Jaiawanti.
Lata Mangeshkar version
Sudhir Phadke version
4
4) Jyoti Kalash Chhalake - Bhabhi Ki Choodiyan (1961) - Lata Mangeshkar - Lyricist Pt. Narendra Sharma
This is Babuji's most popular song till date, filmed on Meena Kumari. Listen to the wonderful Taan at the beginning of the song. The song is composed in Raag Bhoopali, the situation being the early morning hours. The main instrument used is Sitar, supported by the Flute. Lata has sung this song in her soulful voice. Listen to 2 versions - one by Lata and other one by Babuji himself.
Lata Mangeshkar version
Sudhir Phadke version
5) Bhaj Man Raam Charan Sukhdai - Hindi Bhajan and O Rasiyaa - Raag Durga
Babuji wanted to become an established Hindustani Classical singer but could not. He always had a regret regarding this. However, whenever he had an opportunity to sing songs close to being Classical, he excelled in it. Following 2 songs will prove this point. The fist Bhajan is recorded in the '70s in a private program in United States, while the second one has been performed in one of the interviews Babuji gave on Doordarshan. Both are rare and hence extremely valuable assets for those who love music.
My humble tribute to this great legendary artist. Hope you have enjoyed the blog. Please leave a comment or two and do not forget to forward the link to your near and dear ones. Thank you.
References:
1) Swarateerth Sudhir Phadke Birth Centenary Special edition by Narkesari Prakashan, Nagpur
नमस्कार मित्रांनो. आज जवळपास ६-७ महिन्यांनंतर ब्लॉग लिहितो आहे. संगीतकार व गायक कै. सुधीर फडके यांच्या १०५व्या जयंतीनिमित्ताने (२५ जुलै) त्यांच्या हिंदी चित्रपटातील कारकिर्दीचा आढावा घेण्याचा हा प्रयत्न आहे. आपल्याला आवडेल अशी आशा आहे.
सुधीर फडके उर्फ बाबूजी यांना उभा महाराष्ट्र एक थोर संगीतकार आणि गायक म्हणून तर ओळखतोच; विशेषतः गीत रामायणातील अविस्मरणीय, सुमधुर गीतांमुळे बाबूजी महाराष्ट्रातील घराघरात परिचित आहेत. असे असताना फार थोडे लोक हे जाणतात की बाबूजींनी हिंदी चित्रपटांनाही संगीत दिले होते व काही गाणी गायलीही होती! महाभारतामध्ये सव्यसाची या शब्दाचा अर्थ दोन्ही हातांनी लढू शकणारा असे आहे. बाबूजींचे मराठी आणि हिंदी संगीतातील संगीतकार आणि गायक या दोन्ही भूमिकांतून योगदान बघितले तर त्यांना "सव्यसाची" हे विशेषण सर्वार्थाने योग्य आहे. माझे वकील मित्र राजेंद्र ठाकूरदेसाई यांनी हे विशेषण सुचवले आहे.
गुरु - पं. वामनराव पाध्ये
साधारण १०० वर्षांपूर्वी कोल्हापूर ही संगीतप्रेमी लोकांची पंढरी होती. डफ-तुणतुण्यांच्या तालासुरात गायलेले पोवाडे, कडाडत्या ढोलकीच्या आणि रुणझुणत्या पैंजणांच्या साथीने गायलेल्या लावण्या, ऑर्गन-सारंगीने नटलेले नाट्यसंगीत आणि तंबोऱ्याच्या साथीत जमलेल्या अभिजात शास्त्रीय संगीताच्या मैफली असा हा बारमाही चाललेला सूरमहोत्सव हे कोल्हापुरातील कलाजीवनाचे वैशिष्ट्य होते. अशा हा कलानगरीत राम फडके यांचा जन्म २५ जुलै १९१९ रोजी झाला. लहान वयातच रामचे संगीत शिक्षण पं. वामनराव पाध्येबुवा यांचेकडे सुरु झाले. अल्पावधीतच रामने शास्त्रीय संगीतात चांगले प्राविण्य मिळवले, इतके की गायकाने गायल्या-गायल्या लगेचच त्याचे नोटेशन राम गाऊन दाखवी.
घरातील हलाखीच्या परिस्थितीमुळे रामने गाण्याचे क्लास सुरु केले, गणेशोत्सवी मेळा काढला. याच दरम्यान कोल्हापुरातील त्यांचे मित्र न. ना. देशपांडे यांनी रामचे मूळ नाव राम बदलून ते सुधीर फडके असे ठेवले. कालांतराने सुधीर फडके बाबूजी नावाने ओळखले जाऊ लागले. पुढे नशीब काढायला बाबूजी मुंबईला आले. तेथेही शिकवण्या, मेळ्यातील गाण्यांना चाली लावून देणे वगैरे करून चरितार्थ चालवला. त्यांच्या गायनाचा पहिला जाहीर कार्यक्रम मिरजेत झाला (१९३१). मुंबईत आकाशवाणीवरील त्यांचा पहिला कार्यक्रम १९३७ मध्ये झाला. शिवाय त्यांनी १९३९–४१ दरम्यान खानदेश, विदर्भ, बिहार, पंजाब, राजस्थान, बंगाल अशी भ्रमंती केली. विविध प्रांतातील संगीत ऐकून त्यांचे ज्ञान समृद्ध झाले. कलकत्त्याच्या एका ध्वनिमुद्रण कंपनीमध्ये बाबूजींनी काही काळ नोकरी केली. तेथील मुक्कामी कुंदनलाल सैगल यांच्या रेकॉर्ड्सचे पारायण बाबूजींनी केले. कुंदनलाल सैगल, हिराबाई बडोदेकर आणि बालगंधर्व यांच्या गायनाची बाबूजींनी एकलव्यासारखी आराधना केली.
सुट्टीसाठी कोल्हापूरला परत आले असतानाच बाबूजी प्राणांतिक आजारी पडले, त्यामुळे कलकत्त्याची नोकरी गेली. बाबूजी कोल्हापूरला असतानाच त्यांचे मित्र माधव पातकर हे त्यांच्याकडे ग.दि.माडगूळकर यांनी लिहिलेले "दर्यावरी नाच की होडी चाले" घेऊन आले व बाबूजींना त्याला चाल लावायला सांगितली. बाबूजींनी लावलेली चाल ऐकल्यावर पातकरांना लक्षात आले की ते ही चाल गाऊ शकणार नाहीत. म्हणून त्यांनी बाबूजींना ती चाल माडगूळकर व H. M. V. कंपनीचे वसंत कामेरकर यांना ऐकवा असे सुचवले. त्या दोघांनाही ती चाल एवढी आवडली की बाबूजींनी ते गाणे H. M. V. साठी गावे असा आग्रह धरला. अशा रीतीने संगीतकार व गायक बाबूजींचा जन्म झाला. ते साल होते १९४१. अर्थात बाबूजींचे पहिले रेकॉर्ड झालेले गाणे होते "चांदाची किरणे विरली" आणि ते गायले होते गायिका पद्मा पाटणकर यांनी. या पद्मा पाटणकर म्हणजे ग. दि. माडगूळकर यांच्या पत्नी विद्याताई माडगूळकर!
११ फेब्रुवारी १९४६ हा बाबूजींच्या आयुष्यातील सोन्याचा दिवस ठरला. कारण याच दिवशी प्रभात फिल्म कंपनीच्या साहेबामामा फत्तेलाल यांनी बाबूजींची प्रभातचे संगीत-दिग्दर्शक म्हणून निवड केली. १९४६ साली प्रदर्शित झालेला प्रभातचा "गोकुळ" हा हिंदी चित्रपट बाबूजींचा संगीत-दिग्दर्शक म्हणून पहिला चित्रपट ठरला! ज्यांचे संगीत क्षेत्रातील संपूर्ण आयुष्य हे पुढे मराठी चित्रपट, भावगीते आणि सुगम संगीत यात गेले, त्यांचा संगीतकार म्हणून पहिला चित्रपट हा हिंदी असावा, काय विचित्र योगायोग आहे! या चित्रपटातील "आया गोकुल में छोटासा राजा" हे सुप्रसिद्ध गायिका माणिक वर्मा यांनी बाबुजींकडे गायलेले पहिले गीत.
१९४६ मधेच प्रदीप पिक्चर्सने बाबूजींना त्यांचा "रुक्मिणी स्वयंवर" हा चित्रपट संगीत करण्यासाठी दिला. या चित्रपटात बाबूजींच्या जोडीने संगीतकार म्हणून स्नेहल भाटकर उर्फ वासुदेव होते. ललिता देऊळकर - ज्या पुढे सौ. ललिता सुधीर फडके झाल्या - त्यांनी या चित्रपटात एकूण ४ गाणी गायली होती.
१९४७ मध्ये पुन्हा एकदा प्रभातने बाबूजींना पाचारण केले ते "आगे बढो" हा चित्रपट संगीतबद्ध करण्यासाठी. या चित्रपटासाठी प्रथमच प्रख्यात गायिका खुर्शीद ही बाबुजींकडे गायली. त्याचबरोबर मोहम्मद रफी आणि मन्ना डे यांचेही प्रत्येकी एक गाणे या चित्रपटात होते.
"आगे बढो" नंतर बाबूजींना हिंदीमध्ये बरेचसे पौराणिक चित्रपट मिळाले. उदा. "सीता स्वयंवर" (१९४८), "जय भीम", "माया बाजार" आणि "संत जनाबाई" (१९४९), "राम प्रतिज्ञा", "श्रीकृष्ण दर्शन" (१९५०). "संत जनाबाई" या १९४९ सालच्या चित्रपटात लता मंगेशकर प्रथमच बाबुजींसाठी हिंदी गाणे गायल्या "गोप सब बनमाला पूछ हरी कहाँ गये"!
१९५१ पासून मात्र बाबूजींचे संगीतकार म्हणून सर्वोत्तम हिंदी चित्रपट प्रदर्शित झाले. ते होते "मालती माधव" (१९५१), "मुरलीवाला" (१९५१), "रत्नघर" (१९५५), "सजनी" (१९५६) आणि बाबूजींच्या हिंदी चित्रपट संगीत कारकिर्दीतील सरताज ठरावा असा "भाभी की चूडीयाँ" (१९६२). यातील "रत्नघर" हा चित्रपट बाबूजींनी स्वतः निर्मित केला होता.
"पहली तारीख" (१९५४) हा चित्रपट बाबूजींच्या हिंदी कारकिर्दीतील एक अनोखा चित्रपट म्हणावा लागेल. कारण या चित्रपटात धीरगंभीर स्वभावाच्या संगीतकार बाबूजींनी एकदम विरुद्ध स्वभावाच्या दिलखुलास किशोरकुमार यांच्याकडून त्यांचे एकमेव गीत गाऊन घेतले होते. ते गाणे होते "दिन है सुहाना आज पहली तारीख है". गीतकार क़मर जलालाबादी यांनी लिहिलेले हे गीत मोठे मजेशीर आहे. चाल ऐकल्यानंतर ही चाल बाबूजींची असेल यावर आपला विश्वास बसत नाही!आजही दर महिन्याच्या एक तारखेला हे गाणे रेडिओ सिलोनवर न चुकता लागते!
लक्षात घेण्यासारखी गोष्ट म्हणजे १९४६ ते १९६२ ही बाबूजींच्या हिंदी कारकिर्दीतील महत्वाची वर्षे. ही १६ वर्षे हिंदीत काम करत असताना मराठीतही बाबूजींनी संगीतकार म्हणून आपले श्रेष्ठत्व सिद्ध केले होते. १९४६ ते १९६२ या सोळा वर्षांमध्ये बाबूजींनी एकूण १८ हिंदी आणि ४७ मराठी चित्रपटांचे संगीत केले! म्हणजे १६ वर्षात ६५ चित्रपटांना संगीत दिले, म्हणजेच सरासरी एका वर्षात चार चित्रपट! आणि हे सर्व करत असताना गायक म्हणूनही त्यांनी प्रचंड काम केले आहे. पाचशेहून अधिक गाण्यांना बाबूजींनी आपला आवाज दिला आहे!
संगीतकार आणि गायक अशा दोनही भूमिका निभावणारे अनेक संगीतकार-गायक आपल्याकडे होऊन गेले. उदा. मास्टर गुलाम हैदर, अनिल विश्वास, सी. रामचंद्र, मदनमोहन, हेमंतकुमार, सचिनदेव बर्मन, राहुलदेव बर्मन इ. यातील हेमंतकुमार यांची स्वतःच्या दिग्दर्शनाखाली गायलेली अंदाजे १५१ गाणी आणि इतर संगीत दिग्दर्शकांकडे गायलेली अंदाजे ७२ गाणी म्हणजे एकूण अंदाजे २२०-२५ गाणी सोडली तर इतर संगीतकारांची गायक म्हणून गाणी संख्येने कमी आहेत, तसेच गायक म्हणून त्यांच्या मर्यादा खूप आहेत.
बाबूजींची संगीतकार आणि गायक म्हणून कारकीर्द खाली दिलेल्या आकड्यांवरून बघितली तर संख्या आणि दर्जा या दोन्ही बाबतीत मला तरी ते संगीतकार-गायक म्हणून सर्वश्रेष्ठ वाटतात. अर्थात हेही खरे आहे की काही मोजकी हिंदी गाणी सोडली तर मराठीतील आपल्या संगीताचा दर्जा आणि वैविध्य बाबूजींना हिंदीत दाखवता आले नाही, तसेच इतर प्रतिभावान हिंदी चित्रपट संगीत दिग्दर्शकांहून दर्जेदार संगीत देता आले नाही. त्यामुळे हिंदीतील कामावर मर्यादा आल्या असाव्यात असे वाटते.
संगीतकार म्हणून बाबूजींची कारकीर्द: (सौजन्य: स्वरतीर्थ सुधीर फडके जन्मशताब्दी विशेषांक, प्रकाशक श्री नरकेसरी प्रकाशन लि. नागपूर)
गायक म्हणून बाबूजींची कारकीर्द: (सौजन्य: स्वरतीर्थ सुधीर फडके जन्मशताब्दी विशेषांक, प्रकाशक श्री नरकेसरी प्रकाशन लि. नागपूर)
बाबूजींच्या संगीताचे वैशिष्ट्य म्हणजे गीताच्या शेवटच्या कडव्याला लावलेली वेगळी उच्च रवातील चाल. त्यांच्या अनेक गाण्यातून हे आपल्याला जाणवते.
बाबूजींची स्वातंत्र्यवीर सावरकरांवर अपार भक्ती होती. प्रचंड मेहनत घेऊन, अनेक अडथळे पार करून बाबूजींनी सावरकरांवर हिंदीत चित्रपट बनवला २००१ साली. त्यात फक्त १ गीत होते आणि तेही मराठी - "ने मजसी ने परत मातृभूमीला". अतिशय तळमळीने बाबूजींनी हे गीत संगीतबद्ध केले आणि गायलेही होते. या गीताची चाल पं. हृदयनाथ मंगेशकर यांनी बनवलेल्या चालीपेक्षा पूर्णतः वेगळी; साधी, सरळ पण अतिशय भावपूर्ण आहे.
१९७२ साली आलेला "दरार" हा बाबूजींचा खऱ्या अर्थाने हिंदीतील शेवटचा चित्रपट. त्यानंतर १९८७ साली महाराष्ट्र शासनासाठी तयार करण्यात आलेल्या "शेर शिवाजी" या चित्रपटाचे पार्श्वसंगीत बाबूजींनी केले होते.
बाबूजींना त्यांच्या प्रदीर्घ संगीत कारकिर्दीत अनेक मानसन्मान मिळाले. सूरसिंगार संसद तर्फे सर्वोत्कृष्ट संगीतकार म्हणून दोन वेळा गौरवण्यात आले - प्रथम १९६८ साली "भाभी की चूडीयाँ" साठी आणि नंतर १९७० साली मराठी चित्रपट "मुंबईचा जावई" साठी. त्याशिवाय २००१ साली महाराष्ट्र शासनाने प्रतिष्ठेचा समजला जाणारा लता मंगेशकर पुरस्कार बाबूजींना दिला.अल्पशा आजाराने बाबूजींचं २० जुलै २००२ रोजी मुंबईत निधन झालं.
आज त्यांची काही गाणी खाली सादर करत आहे. जी पाहिल्यावर/ऐकल्यावर त्यांचे संगीतकार-गायक म्हणून श्रेष्ठत्व आपल्याला समजेल.
बाबूजींनी स्वरबद्ध केलेले एक अप्रतिम हिंदी भक्तिगीत. या चालीतील सहजता आणि माधुर्य केवळ लाजवाब आहे. लताबाईंनी अतिशय समरसून गीत गायले आहे. हे लताबाईंनी बाबूजींच्या संगीत दिग्दर्शनाखाली गायलेले पहिले हिंदी गीत. बाबूजींनी स्वरबद्ध केलेल्या एकूण १५६ गाण्यांपैकी ३२ गाणी (म्हणजे २१%) ही लताजींनी गायली आहेत.
२) प्रभात वंदना करें जागो रे हरे श्रीहरे - संत जनाबाई (१९४९) - गायक मन्ना डे आणि सहकारी - गीतकार पं. नरेंद्र शर्मा
बाबूजींच्या संगीत दिग्दर्शनात मन्ना डे यांनी एकूण ४ गाणी गायली आहेत, त्यातील हे सर्वोत्कृष्ट गाणे. हे आहे चित्रपटाचे शीर्षक गीत. पहाटेच्या प्रहरी देवाची आळवणी असल्याने चालही तितकीच प्रासादिक आहे. गाण्यातील ठहराव, मन्नादांचे धीरगंभीर सूर आणि सहकारी गायक-वादक यांची समर्थ साथ सर्व काही जुळून आले आहे या गाण्यात. "संत जनाबाई" या मूळ मराठी चित्रपटात हेच गाणे थोडेसे शब्द बदलून गीतकार ग. दि. माडगूळकर यांनी "प्रभात समयो पातला" असे लिहिले आहे, आणि त्याला आवाज दिला होता स्वतः बाबूजींनी. दोन्हीही गाणी उत्तम आहेत, दोन्हींच्या चालीही सारख्याच आहेत फक्त लयीत फरक आहे.
३) बाँध प्रीती फूलडोर मन लेके चितचोर - मालती माधव (१९५१) - गायिका लता मंगेशकर - गीतकार पं. नरेंद्र शर्मा
या गाण्याची २ versions देत आहे. एक चित्रपटातील लताने गायलेले, तर दुसरे स्वतः संगीतकार बाबूजींनी दूरदर्शनवरील एका कार्यक्रमात गायलेले. बाबूजी स्वतः उत्तम गायक असल्याने दुसऱ्या गायकांकडून त्यांना हवे तसेच गाऊन घेण्याचे कसब त्यांच्यात होते. दुसऱ्या अंतऱ्यात (कडव्यात) लताजींनी "कैसे सहूँ बिछोह मन में रमा है मोह" या ओळीतील "बिछोह" शब्दाची फेक आणि जागा लाजवाब घेतली आहे, कान तृप्त होतात.
Lata Mangeshkar version
Sudhir Phadke version
४) ज्योती कलश छलके - भाभी की चूडीयाँ (१९६२) - गायिका लता मंगेशकर - गीतकार पं. नरेंद्र शर्मा
बाबूजींचे हे आजवर अतिशय लोकप्रिय असलेले गीत (बाबूजींच्या चालींना गाणं असं म्हणणं जमतच नाही, कारण गीतात एक प्रकारची प्रासादिकता असते, सच्चेपणा असतो, तसा तो सर्वच गाण्यात असतोच असं नाही. असो, हे आपलं माझं प्रांजळ मत, कदाचित तुम्ही सहमत होणार नाही). सोज्ज्वळ मीनाकुमारीवर चित्रित झालेले. गीतात सतार आणि बासरी ही प्रमुख वाद्ये आहेत. गीताची सुरुवातच एका अप्रतिम तानेने होते. प्रत्येक अंतऱ्यातील शेवटच्या ओळीतील जागा अतिशय सुमधुर पण अवघड आहे, तरीही स्वतः बाबूजी आणि लताबाईंनी किती सहजतेने घेतली आहे ते बघा. दोन्ही versions खाली देत आहे.
Lata Mangeshkar version
Sudhir Phadke version
५) भज मन राम चरण सुखदाई - हिंदी भजन आणि ओ रसिया मै तो चरण तिहारी - राग दुर्गा
आपण उत्तम शास्त्रीय गायक होऊ शकलो नाही अशी खंत बाबूजींना होती; ती त्यांनी अनेक मुलाखतीतून बोलूनही दाखवली होती. पण खालील दोन गाणी त्यांचे शास्त्रीय संगीतातील प्रभुत्व दाखवून देतात. १९७० च्या दशकात बाबूजी अमेरिका दौऱ्यावर गेले असताना तेथील एका खाजगी मैफलीत गायलेले भजन, आणि मुंबई दूरदर्शनवरील एका कार्यक्रमात त्यांनी गायलेली दुर्गा रागातील एक चीज या दोन्ही दुर्मिळ ठेवा आहेत. आपल्याला आवडतील अशी आशा आहे.
अशा या थोर संगीतकार-गायकाच्या स्मृतीला विनम्र अभिवादन.
संदर्भ:
१) स्वरतीर्थ सुधीर फडके जन्मशताब्दी विशेषांक, प्रकाशक श्री नरकेसरी प्रकाशन लि. नागपूर
२) स्वरतीर्थ सुधीर फडके गौरवग्रंथ प्रथमावृत्ती जुलै १९९५ प्रकाशक शरद दांडेकर सुधीर फडके अमृतमहोत्सव समिती
I am pleased to present a new song in this edition of अनमोल रतन. As it is the first song of 2024, I have selected a light-hearted, funny song for you. Hope you will enjoy the song.
English version of the blog is right after the Marathi version.
गीत # १७ - आती है याद हमको जनवरी फरवरी (Aati Hai Yaad Humko January February)
गुलाबी थंडीने सुरुवात झालेल्या या वर्षातील हे पहिले गाणे तुमचा मूड आनंदी करण्यासाठी निवडलेले असे वैशिष्ट्यपूर्ण गाणे आहे. या गाण्याचे एक संगीतकार खेमचंद प्रकाश हे आपल्याला सुप्रसिद्ध "महल" (१९४९) या चित्रपटाचे तसेच त्यातील अजरामर "आयेगा आनेवाला" या गीताचे संगीतकार म्हणून परिचित आहेत. तर दुसरे संगीतकार भोला श्रेष्ठ हे फारसे कोणाला माहिती नसतील, पण एकेकाळची पार्श्वगायिका सुषमा श्रेष्ठ ही भोला श्रेष्ठ यांची मुलगी. भोला श्रेष्ठ यांच्याविषयी थोडी माहिती मिळवली तर त्यांनी ५० हून अधिक गाणी संगीतबद्ध केल्याचे समजते.
१९५० साली आलेला "मुकद्दर" हा चित्रपट किशोरकुमार यांच्या अभिनयाच्या कारकिर्दीतील चौथा चित्रपट. १९४६ ते १९८९ या काळात किशोरकुमार यांनी एकूण ८८ चित्रपटात काम केले. जशी किशोरकुमार यांची अभिनय कारकीर्द १९४६ मध्ये चालू झाली, तशी आशाबाईंची गायिका म्हणून कारकीर्द १९४८ मधे संगीतकार हंसराज बहल यांच्या "चुनरिया" चित्रपटातून झाली, त्यावेळी त्या अवघ्या १५-१६ वर्षांच्या होत्या!
आज सादर करत असलेले गाणे हे किशोरकुमार आणि आशा भोसले यांचे पहिले-वहिले द्वंद्वगीत आहे. तसेच या गाण्यात प्रथमच किशोरकुमार यांनी Yodeling वापरले आहे, जी पुढे त्यांची शैली बनली. संगीतकार खेमचंद प्रकाश यांनी किशोरकुमारला त्यांच्या "ज़िद्दी" (१९४८) या चित्रपटातील अजरामर गीतातून नावारूपाला आणले, त्या खेमचंद प्रकाश यांच्याबरोबरचा किशोरकुमार यांचा "मुकद्दर" या शेवटचा चित्रपट ठरला कारण हा चित्रपट प्रदर्शित झाल्यानंतर काही दिवसातच खेमचंद प्रकाश यांचे निधन झाले.
आता थोडे आजच्या गाण्याविषयी - हे गाणे मोठे मजेदार आहे, कारण त्यात बाराही इंग्रजी महिन्यांची नावे आली आहेत. किशोरने हे गाणे मोठे खुलून म्हटले आहे. आशाबाई मात्र नवीन असल्याने त्यांच्यावर त्याकाळच्या सुप्रसिद्ध गायिका शमशाद बेगम यांचा प्रभाव दिसतो. गाण्यात "जुलै ऑगस्ट सप्टेंबर" या कडव्यात आशाबाईंनी थोडेसे पाश्चिमात्य ढंगाने गायचा प्रयत्न केल्याचे दिसते. एकूण गाणे छान झाले आहे. काहीतरी वेगळे ऐकल्याचे समाधान मिळते. ब्लॉगच्या शेवटी गाण्याचा व्हिडीओ पहा.
At the time when you are enjoying the cold mornings of the 2024 winter, here is a song that will enhance your happy mood. The song is from the film "Muqaddar" (1950) composed by Khemchand Prakash and Bhola Shreshtha. While, you would have known Khemchand Prakash as the Music composer of the superhit film "Mahal" (1949) and its equally blockbuster song "Aayega Aanewala", the composer Bhola Shreshtha is little known. If you scratch your memory a little bit, you will remember a singer viz. Sushma Shreshtha from the 70's and 80's who was popular for a while, she is the daughter of Bhola Shreshtha. Bhola ji composed more than 50 songs for various Hindi films in his film music career.
"Muqaddar" happened to be the 4th movie as an actor for Kishore Kumar. He acted in around 88 films from 1946 to 1989. Asha Bhosale started her film playback career in 1948 through the film "Chunariya" composed by Hansraj Bahal. Asha ji was barely 15-16 years old then
Today's song happens to be the first ever duet sung by Kishore and Asha together. Kishore, who was later known to be Yogeling expert, used this art for the first time in this film. "Muqaddar" happened to be the last movie of Kishore Kumar with his Guru Khemchand Prakash who had introduced him as a singer in his film "Ziddi' (1948). Khemchand ji died within few months after "Muqaddar" was released.
This particular song is very peculiar in the sense that it carries names of all the 12 months in a year. While Kishore sounds to be at his usual best, Asha ji seems to be under the influence of the then popular singer Shamshad Begum. Asha ji has tried to sing in Western style as well. The song will certainly make you happier. Enjoy the song.